خب بالاخره روز قدس هم آمد و رفت و تنها خبر مهم این روز برای جنبش سبز حمله به خانه مهدی کروبی بود . و البته انتظاری هم جز این نمیرفت چرا که دیگر مدتها است که جنبش از فاز خیابانی خارج شده است و در واقع باید گفت که آخرین تلاشها در این زمینه مر بوط به 22 بهمن سال پیش بود . و این نکته را رهبران سبز یعنی همان موسوی و کروبی پیش از همه ما درک کرده بودند که دیگر نمیتوان از مردم انتظار داشت مانند روز های اول با به خطر انداختن جان خود به خیابان بیایند . و به همین دلیلی نیز از برگزاری راهپیمایی 22 خرداد صرف نظر کردند اما از آنجایی که بسیاری از ما گمان کرده ایم که با چهار تا سایت خواندن خیلی عقلمان میرسد و خوره سیاست شده ایم شروع کردیم به ایراد گرفتن و یا حتی بد و بیراه گفتن که اگر لغو نمیکردید ما ال میکردیم و بل میکردیم . و آنهارا به عقب نشینی و ترس متهم کردیم.
اما با اتفاقات روز قدس تقریبا برای همگان مشخص شد موسوی و کروبی اهل ترس و یا عقب نشینی نیستند باید بپذیریم که آنها عمرشان را در سیاست گزرانده اند و عمری در درون همین نظام فعالیت کرده اند . و البته از مشاوران و دستیاران خبره نیز برخوردارند . پس باید قبول کنیم که آنچه ما در آینه بینیم آنها در خشت خام بینند.
متاسفانه پس از گذشت دوران شور و هیجان روز به روز بر انفعال مردم و حتی فعالین عرصه سیاست افزوده میشود و آنهایی هم که هنوز به روز قدس امید بسته بودند پس از این روز در نا امیدی و انفعال فرو رفته اند و دیلی آن هم شاید این باشد که دیگر انگیزه ای برای ادامه فعالیت ندارند و به عبارت بهتر کاری ندارند که انجام دهند و خب یکی از عوارض بیکاری افسردگی و خمودگی است حالا سوال اینجاست که پس از اینکه دیگر همگان به این توافق رسیده یم که جنبش ( فعلا و تا مدت نا مشخص) از فاز خیابانی و تظاهرات خارج شده است پی باید چه کنیم. البته پاسخ این سوال را موسوی همان چند ماه یش و پس از 22 بهمن داد و بارها و در هر سخنرانی نیز بر آن تکبه کرده است . تشکیل گروهای اجتماعی و گسترش آگاهی اما متاسفانه این نکته هچنان مورد بی توجهی فعالین سبز قرار میگیرد . البته شاید بتوان دلایلی برای این بی توجهی بر شمرد.
اکثر فعالین جنبش سبز خود از اقشاری هستند که به منابع مختلف خبری از جمله اینترنت و ماهواره دسترسی دارند و به همین دلیل شایدمیزان نیاز به گسترش آگاهی در سطح جامعه را درک نمیکنند.اما نگاهی به هواداران حکومت و دولت نشان میدهد که اکثر این افراد کسانی هستند که آگاهی کافی در مورد مسائل روز و دنیای سیاست و یا حتی اوضاع اقتصادی و اجتماعی ایران ندارند . که این خود نشانگر لزوم گسترش راه های آگتهی بخشی در خارج از فضای اینترنت است
دلیل دیگر این بی توجهی را شاید در عدم آگاهی فعالین سبز از میزان ضریب نفوذ اینترنت در ایران دانست که گاهی برخی افراد در این مورد دچار نوعی توهم کاذب نیز میشوند و به همین دلیل هنگامی که صحبت از اطلاعرسانی و گسترش آگاهی است این اطلاع رسانی را تنها در وبلاگ نویسی و یا رای دان در بالاترین و سبز لینک و دنباله میبینند و یا اگر کمی فعالتر باشند در فیس بوک هم لایک میگذارند . اما واقعیت این است که اینترنت از ضریب نفوذ کمی ( چیزی بین 9 تا 11 درصد) است که البته با توجه به فیلترینگ بسیار شدید در ایران و عدم آشنایی قشر وسیعی ااز کاربران اینترنت با راه های دور زدن فیلتر واضح است که میزان مراجعه به سایتهای خبری و تحلیلی سبز عدد بسیار کمی خواهد شد. علاوه بر این تجربه فیلترینگ وحشتناک روز قدس که تقریبا اینترنت ایران را به یک اینترنت محلی و داخلی تبدیل کرده بود یاد آوری میکند که همین روزنه کوچک نیز میتواند با فشار یک دکمه بسته شود
با توجه به تاکید مجدد زهرا رهنورد بر گسترش راههای اطلاع رسانی در کشور به خصوص در روستا ها و شهر های کوچک که تقریبا از دسترسی به اینترنت محروم هستند لازم است تا فعالین جنبش در فضای اینترنت که آخرین سنگر جنبش است و هنوز از دست ما خارج نشده راهرای بست و گسترش آگاهی اجتماعی را در فضای خارج از اینترنت به بحث گذاشته و البته در جستجوی راهای عملی آن هم باشند و آنها را به اجرا گزارند.بهتر است این بحث ها در محورهایی دسته بندی شوند
1- انواع شبکه های اجتماعی واقعی ( منظور بالاترین و فیسبوک و سبز لینک نیست) و راهای تشکیل و گسترش آنها
2-راهای اطلاعرسانی در خارج از فضای اینترنت مانند ماهواره ( که برخلاف اینترنت از ضریب نفوذ بالای حتی در روستاها برخوردار است) و یا استفاده از رسانه های نوشتاری و یا انتقال گفتاری و چهره به چهره
3- موضوعات و نحوه انتقال اطلاعات به قشر های مختلف جامعه : مثلا نباید تنها در مورد جنبش سبز و اخبار پیرامون آن با مردم صحبت کرد و سخن گفت شاید بهتر باشد جنبش از این پس بجای بحث پیرامون مسائل سیاسی به مسائل اقتصادی که درد اصلی جامعه است بپردازد.به عبارت دیگر انتقاد از سیایت های دولت و حکومت و افضایش نا رضایتی ها بهتر از تبلیغ برای جبش سبز است.
موضوعات فوق میتواند در شبکه های اجتماعی اینترنتی مورد بحث و گفتگوی فعالین قرار گیرد تا بتوان به راهکاری مناسب برای ادامه فعالیت و افزایش روحیه نشاط و شادابی دست یافت
اما با اتفاقات روز قدس تقریبا برای همگان مشخص شد موسوی و کروبی اهل ترس و یا عقب نشینی نیستند باید بپذیریم که آنها عمرشان را در سیاست گزرانده اند و عمری در درون همین نظام فعالیت کرده اند . و البته از مشاوران و دستیاران خبره نیز برخوردارند . پس باید قبول کنیم که آنچه ما در آینه بینیم آنها در خشت خام بینند.
متاسفانه پس از گذشت دوران شور و هیجان روز به روز بر انفعال مردم و حتی فعالین عرصه سیاست افزوده میشود و آنهایی هم که هنوز به روز قدس امید بسته بودند پس از این روز در نا امیدی و انفعال فرو رفته اند و دیلی آن هم شاید این باشد که دیگر انگیزه ای برای ادامه فعالیت ندارند و به عبارت بهتر کاری ندارند که انجام دهند و خب یکی از عوارض بیکاری افسردگی و خمودگی است حالا سوال اینجاست که پس از اینکه دیگر همگان به این توافق رسیده یم که جنبش ( فعلا و تا مدت نا مشخص) از فاز خیابانی و تظاهرات خارج شده است پی باید چه کنیم. البته پاسخ این سوال را موسوی همان چند ماه یش و پس از 22 بهمن داد و بارها و در هر سخنرانی نیز بر آن تکبه کرده است . تشکیل گروهای اجتماعی و گسترش آگاهی اما متاسفانه این نکته هچنان مورد بی توجهی فعالین سبز قرار میگیرد . البته شاید بتوان دلایلی برای این بی توجهی بر شمرد.
اکثر فعالین جنبش سبز خود از اقشاری هستند که به منابع مختلف خبری از جمله اینترنت و ماهواره دسترسی دارند و به همین دلیل شایدمیزان نیاز به گسترش آگاهی در سطح جامعه را درک نمیکنند.اما نگاهی به هواداران حکومت و دولت نشان میدهد که اکثر این افراد کسانی هستند که آگاهی کافی در مورد مسائل روز و دنیای سیاست و یا حتی اوضاع اقتصادی و اجتماعی ایران ندارند . که این خود نشانگر لزوم گسترش راه های آگتهی بخشی در خارج از فضای اینترنت است
دلیل دیگر این بی توجهی را شاید در عدم آگاهی فعالین سبز از میزان ضریب نفوذ اینترنت در ایران دانست که گاهی برخی افراد در این مورد دچار نوعی توهم کاذب نیز میشوند و به همین دلیل هنگامی که صحبت از اطلاعرسانی و گسترش آگاهی است این اطلاع رسانی را تنها در وبلاگ نویسی و یا رای دان در بالاترین و سبز لینک و دنباله میبینند و یا اگر کمی فعالتر باشند در فیس بوک هم لایک میگذارند . اما واقعیت این است که اینترنت از ضریب نفوذ کمی ( چیزی بین 9 تا 11 درصد) است که البته با توجه به فیلترینگ بسیار شدید در ایران و عدم آشنایی قشر وسیعی ااز کاربران اینترنت با راه های دور زدن فیلتر واضح است که میزان مراجعه به سایتهای خبری و تحلیلی سبز عدد بسیار کمی خواهد شد. علاوه بر این تجربه فیلترینگ وحشتناک روز قدس که تقریبا اینترنت ایران را به یک اینترنت محلی و داخلی تبدیل کرده بود یاد آوری میکند که همین روزنه کوچک نیز میتواند با فشار یک دکمه بسته شود
با توجه به تاکید مجدد زهرا رهنورد بر گسترش راههای اطلاع رسانی در کشور به خصوص در روستا ها و شهر های کوچک که تقریبا از دسترسی به اینترنت محروم هستند لازم است تا فعالین جنبش در فضای اینترنت که آخرین سنگر جنبش است و هنوز از دست ما خارج نشده راهرای بست و گسترش آگاهی اجتماعی را در فضای خارج از اینترنت به بحث گذاشته و البته در جستجوی راهای عملی آن هم باشند و آنها را به اجرا گزارند.بهتر است این بحث ها در محورهایی دسته بندی شوند
1- انواع شبکه های اجتماعی واقعی ( منظور بالاترین و فیسبوک و سبز لینک نیست) و راهای تشکیل و گسترش آنها
2-راهای اطلاعرسانی در خارج از فضای اینترنت مانند ماهواره ( که برخلاف اینترنت از ضریب نفوذ بالای حتی در روستاها برخوردار است) و یا استفاده از رسانه های نوشتاری و یا انتقال گفتاری و چهره به چهره
3- موضوعات و نحوه انتقال اطلاعات به قشر های مختلف جامعه : مثلا نباید تنها در مورد جنبش سبز و اخبار پیرامون آن با مردم صحبت کرد و سخن گفت شاید بهتر باشد جنبش از این پس بجای بحث پیرامون مسائل سیاسی به مسائل اقتصادی که درد اصلی جامعه است بپردازد.به عبارت دیگر انتقاد از سیایت های دولت و حکومت و افضایش نا رضایتی ها بهتر از تبلیغ برای جبش سبز است.
موضوعات فوق میتواند در شبکه های اجتماعی اینترنتی مورد بحث و گفتگوی فعالین قرار گیرد تا بتوان به راهکاری مناسب برای ادامه فعالیت و افزایش روحیه نشاط و شادابی دست یافت
پستها
0 نظرات:
ارسال یک نظر